Wat drie afwijzingen mij leerden over veerkracht

En ze bliezen en bliezen… maar mijn huisje stortte niet in.

Net als de boze wolf uit het sprookje van de drie biggetjes komen we allemaal blazers tegen. Ik bedoel daarmee mensen die proberen je huisje omver te blazen met twijfel of kritiek. De biggetjes blijven verweesd achter.

Dit zijn mijn drie biggetjes:

🐷 Eerste biggetje

“Jij hebt het niet in je om leerkracht te worden.” Dat hoorde ik toen ik op de lerarenopleiding zat.En toch studeerde ik later af met onderscheiding. Maar belangrijker: ik zie blije gezichten in mijn klaslokaal.

Tussen die afwijzing en dat mirakel las ik alles wat ik te pakken kreeg — klassieke literatuur én onzin — reisde de wereld rond en werkte met mijn handen. Onbewust bouwde ik een groter huis. Steen voor steen.

🐷 Tweede biggetje

“Jij wordt nooit hoefsmid,” zei een instructeur op de hoefsmederijschool tegen me. Ik besloot die zin te herkaderen: ‘Ik wórd nooit hoefsmid — als ik van hém blijf leren.’

En precies door dat besef kwam ik mijn Ierse hoefsmid en levensmentor tegen. Zijn huis was al enkele keren omvergeblazen. Hij vertelde daar niet over. Zijn ogen keken vaak in de verte. Vooral achteruit.

🐷 Derde biggetje

“Het is beter voor jou als je geen boek schrijft.”Dat was het advies van een professionele schrijfcoach — en het kostte me €350, btw inclusief.Ik mocht wél een cursus bij haar volgen.

In plaats daarvan maakte ik een Facebookpost. Een taalprofessor bood zich aan om mij te helpen.Ik stuurde de man de loopgraven van mijn verhaal in, en hij schepte al de shit weg. Schrijven is schrappen. Nu volg ik een schrijfcursus op Spotify. Gratis. En ik schrijf gewoon wél.Dat boek… dat komt er.

We maken het allemaal mee — de wolven die aan onze fragiele huisjes blazen. Het is niet slecht bedoeld. Ik neem niemand iets kwalijk. Mensen kijken nu eenmaal door hun eigen bril, gevormd door hun ervaringen.

Interessant vind ik dat er wordt gesuggereerd, dat toen het eerste schip van Columbus in 1492 voor de kust van Centraal-Amerika verscheen, de inheemse bevolking het niet zag. Hun brein kende het concept schip niet — ze konden zogezegd niet waarnemen wat ze niet kenden.De schepen waren er wél, maar hun blik was er nog niet klaar voor. Natuurlijk is dit een metafoor. Maar wel een hele krachtige.

Ik wens jou de nodige veerkracht om jouw huisje te laten staan en er verder aan te bouwen.Wees sterk.Ik ben ook al omvergeblazen geweest.Ik weet wat het is.

www.hoefsmidjorgen.be