Ik ben Jorgen, ik ben net 50 jaar geworden. Ik houd van paarden en hun hoeven. Hoeven maken mij bekwaam omdat ik bekwaam werd in hoeven.

De eerste helft van mijn leven was zonder hoeven. De volgende 25 jaar werd gedomineerd door hoeven.

Toen ik 25 werd, had ik een hele map met getuigschriften van uiteenlopende cursussen verzameld. Interessant, maar er was niets bij dat echt bij me paste. Tot ik het woord ‘hoefsmid’ in een alfabetisch gerangschikte lijst met mogelijke opleidingen zag staan. Ik heb toen niet meer verder gelezen. Ik wist wat me te doen stond. Ik had nog nooit de hoeven van een paard van dichtbij gezien en in mijn familie is er niemand met paarden bezig. 

Als mensen me nu vragen hoe ik erbij kwam om voor dit beroep te kiezen zeg ik: ‘zoals een pastoor kiest voor God’.

Ik denk nu dat het beroep mij gekozen heeft. 

Als ik het moeilijk heb ga ik een paar hoeven bekappen. Dan vergeet ik mijn beslommeringen. Als ik me goed voel ga ik ook bekappen. Dat versterkt mijn dag.

Ik heb jarenlang leren smeden en hoefijzers nagelen. Ik heb dat ook enkele jaren voor klanten gedaan. Ik zag toch meer toekomst in het ‘natuurlijk bekappen’. 

Het enige zoogdier ter wereld dat op ijzer loopt is een paard. Daarin kan je zien hoe dat dier zich aanpast aan de mens. Het kwaliteitsverschil in een beslagen en onbeslagen hoef is enorm. Daarom ben ik nu een ‘natuurlijke bekapper’ i.p.v. een ‘hoefsmid’.

Indien u een paard, pony of ezel heeft, geef me gerust een seintje. Ik kan goed communiceren én bekappen ;)