Leef!

Alsof iemand de poort heeft laten openstaan

Leef alsof iemand de poort heeft laten openstaan. Wandel vervolgens de wereld in met rasse schreden. De meeste nemen halve stappen omwille van de vrees hun ongeluk in te lopen. Als dit of dat gebeurt met mij, wat zal ik dan doen, denken ze.Acht jaar geleden, toen ik twijfelde of ik verder wilde met hoefijzers of enkel met het natuurlijk bekappen, zette ik mijn poort open.Ik schreef me in voor de een hoefsmidopleiding in ‘The Sooner State’, Oklahoma USA. 8 weken paarden beslaan en hoefijzers smeden. Op het grote schoolbord in de smidse staan de verschillende soorten hoefijzers geschreven. Het is jouw opdracht om zo ver mogelijk op de lijst te geraken. Je kan de hele week oefenen. Je mag geen dag ziek zijn want dan nemen ze je niet serieus. Elke cursist moet intrinsiek zoveel doen als hij kan naar analogie met de natuur waar elk leven de aspiratie heeft om alles te zijn wat het kan zijn. Een zaadje wil een boom worden, water wil naar de zee vloeien en een paard wil een paard zijn en over de steppe lopen. Als hoefsmid wil je zoveel mogelijk paarden ‘doen’. Bekappen of beslaan. Iedereen doet zijn best. Je bent op je best onder het paard. Dat is je natuur. Dat maakt het leven van de smid zo simpel. Je kan je potentieel waarmaken.

De opleiding in Amerika is heavy. ’s Morgens vertrek je naar de werkplek met 8 liter water. De hitte weegt op je. Je moet vragen om te gaan plassen. Je zorgt zelf voor je eten. Daar komt nog bij dat ik geen groot talent ben als het gaat over het smeden. Honderden die me voorgingen deden het beter. Ik moet het hebben van de oefening.

Belangrijker dan het smeden van hoefijzers in de Indianenstaat zijn de vriendschappen die ontstaan, de ervaring die je opdoet en uit je comfortzone komen. Ik leerde een moerascowboy met een banjo kennen. Moerascowboys vangen kreeften in het moeras in plaats van koeien op de vlakte. Een man met een gouden hart, een lange baard en een hanenkam. Hij vroeg me eens of ik zijn familie wilde ontmoeten op een zaterdag.

Wist ik veel dat we 5 uur zouden rijden naar Texas en dat ik daar aangekomen in het midden van de living een nieuwe haarsnit zou krijgen van zijn mama omgeven door de hele familie en Jezus.Of toen ik alle cowboys had uitgelegd dat ik graag netjes leef en niet in een zwijnenstal. Toen zijn ze emmers en borstels gaan kopen en hebben we samen gepoetst. De enige ontspanning was op zondag toen we naar het wassalon reden en we netjes in de airconditioning wat mails konden beantwoorden dankzij de gratis wifi.

Marcus, een bevriende regio-hoefsmid nam een deel van mijn klanten over. Met het geld dat hij verdiende bij mijn klanten verbouwde hij zijn living. Hij noemt deze ruimte de ‘hoefsmid Jorgen’ kamer. Dat vind ik een leuke gedachte.

Terug thuis nam ik het smeden niet meer op. ‘Waarom doe je dan al die moeite en betaal je zoveel geld om er niets mee te doen’ vroegen veel mensen zich af. Het gaat me niet om het smeden maar om de ervaring. Op mijn sterfbed zal ik kunnen zeggen ‘I did that also’. Het vals gezongen liedje met de banjo, de barbecues en de vuile douches met het koude water. I was there.

De poort staat open. De wereld is rond, dus het maakt niet uit welke richting je gaat zolang je de richting aanhoudt. Als je de richting voortdurend verandert zal je altijd verloren lopen.

Onderzoek wat het mooiste is dat jij kan doen met jouw leven. Op een dag zal je dood zijn. Doe het daarvoor. Het kan morgen zijn.